Sa Bilangguan ng Pag-Ibig Walay Sala'y Napipiit!

Sa Bilangguan ng Pag-Ibig
Walay Sala'y Napipiit!

Lumuluhang isinasayapak ng dalagang walang awa: kay A.

Isang tao ang mag-isang lumuluhang walang tigil

sa silong ng sakdal dilim na piitan ng Paggiliw;

Sa labi ay tumatakas ang mga ay! ng damdamin

at sa anyo’y tila mayr’ong nilalagok na hilahil.

Para niyang nakikitang siya’y ayaw nang lapitan

ng dalagang lumalayo sa tawag ng kanyang buhay.

Palibhasa, siya yata’y hinding-hindi nababagay

na umibig sa dalagang mayr’ong matang mapupungay.

Nagdaan ang mga araw. Ang bilanggo’y nagtitiis

sa pagtawag sa pangalan ng diwatang naglulupit

samantalang ang diwata’y patuloy sa di-pag-imik.

Ngunit sino kaya yaong naglulupit na diwata?

Walang salang iya’y ikaw, dalaga kong walang-awa

at ako ang bilanggo mong hanggang ngayo’y lumuluha.





Pagsusuri sa Tula: "Sa Bilangguan ng Pag-ibig" ni Jose Corazon de Jesus

1.) Paksa ng Tula: Ang tula ay naglalarawan ng isang dalagang nagdurusa sa pag-ibig, na parang bilanggo sa sariling karamdaman.

2.) Mensahe ng Tula: Ang tula ay nagpapakita ng mapanlikha at maselang pakikisalamuha sa pagitan ng pag-ibig at kahirapan. Naglalaman ito ng hamon sa katarungan at kaginhawaan sa lipunan. Sa kasalukuyang panahon, ang mensahe ng tula ay maaaring tumukoy sa mga suliranin ng kawalang-katarungan at pagdurusa sa lipunan. Ang kapakinabangan nito ay naglalaman ng pagbibigay-diin sa kahalagahan ng pagmamahal at pag-aalaga sa kapwa, at pagtuklas ng kabuluhan sa gitna ng kahirapan at pagsubok.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Ang Magandang Parol

  Ang Magandang Parol Isang papel itong ginawa ng lolo may pula, may asul, may buntot sa dulo; sa tuwing darating ang masayang Pasko ang parol na ito’y makikita ninyo. Sa aming bintana doon nakasabit kung hipan ng hangi’y tatagi-tagilid, at parang tao ring bago na ang bihis at sinasalubong ang Paskong malamig. Kung kami’y tutungo doon sa simbahan ang parol ang aming siyang tagatanglaw, at kung gabi namang malabo ang buwan sa tapat ng parol doon ang laruan. Kung aking hudyatin tanang kalaguyo, mga kapwa bata ng pahat kong kuro, ang aming hudyatan ay mapaghuhulo: “Sa tapat ng lolo tayo maglalaro.” Kaya nang mamatay ang lolo kong yaon, sa bawat paghihip ng amihang simoy, iyang nakasabit na naiwang parol nariyan ang diwa noong aming ingkong. Nasa kanyang kulay ang magandang nasa, nasa kanyang ilaw ang dakilang diwa, parang sinasabi ng isang matanda: “Kung wala man ako’y tanglawan ang bata.” Pagsusuri sa Tula: "Ang Magandang Parol" ni Jose Corazon de Jesus 1.) Paksa ng Tula: Ang ...
Read more

Itanong Mo Sa Bituin

  Itanong Mo Sa Bituin Isang gabi’y manungaw ka. Sa bunton ng panganorin ay tanawin ang ulila’t naglalamay na bituin; Sa bitui’y itanong mo ang ngalan ng aking giliw at kung siya’y magtatapat, ngalan mo ang sasabihin. Ang bitui’y kapatid mo. Kung siya ma’y nasa langit, ikaw’y ditong nasa lupa’t bituin ka ng pag-ibig; dahil diya’y itanong mo sa bituin mong kapatid kundi ikaw ang dalagang minamahal ko nang labis. Itanong mo sa bitui’t bituin ang nakakita nang ako ay umagahin sa piling ng mga dusa; minagdamag ang palad ko sa pagtawag ng Amada, ngunit ikaw na tinawag, lumayo na’t nagtago pa. Pagsusuri sa Tula: "Itanong Mo sa Bituin" ni Jose Corazon de Jesus 1.) Paksa ng Tula: Ang tula ay naglalarawan ng pag-asa at pag-ibig na may kahulugan sa mga tala o bituin. Ipinapakita nito ang pagtatanong sa mga bituin upang matuklasan ang pag-ibig at kasagutan sa pangungulila. 2.) Mensahe ng Tula: Ang tula ay nagpapahayag ng damdamin ng pag-asa at pag-ibig, na may kahulugan sa kaharian ng...
Read more

Kahit Saan

  Kahit Saan Kung sa mga daang nilalakaran mo, may puting bulaklak ang nagyukong damo na nang dumaan ka ay biglang tumungo tila nahihiyang tumunghay sa iyo. . . Irog, iya’y ako! Kung may isang ibong tuwing takipsilim, nilalapitan ka at titingin-tingin, kung sa iyong silid masok na magiliw at ika’y awitan sa gabing malalim. . . Ako iyan, Giliw! Kung tumingala ka sa gabing payapa at sa langit nama’y may ulilang tala na sinasabugan ikaw sa bintana ng kanyang malungkot na sinag ng luha Iya’y ako, Mutya! Kung ikaw’y magising sa dapit-umaga, isang paruparo ang iyong nakita na sa masetas mong didiligin sana ang pakpak ay wasak at nanlalamig na. . . Iya’y ako, Sinta! Kung nagdarasal ka’t sa matang luhaan ng Kristo’y may isang luhang nakasungaw, kundi mo mapahid sa panghihinayang at nalulungkot ka sa kapighatian. . . Yao’y ako, Hirang! Ngunit kung ibig mong makita pa ako, akong totohanang nagmahal sa iyo; hindi kalayuan, ikaw ay tumungo sa lumang libinga’t doon, asahan mong. . . magkikita t...
Read more